|
-Το μεγάλο μυστήριο του Νερού-
|
Η δύναμη του έγινε αφορμή να πεθάνουν εκατομμύρια άνθρωποι για αυτό, αλλά ταυτόχρονα και μέσο ζωής και αναγέννησης και αν αναλογιστούμε ότι το σώμα μας αποτελείται από νερό είναι φυσικό και απόλυτα σύμφωνο με τους νόμους της αρμονικής συνήχησης να υπάρχει μία αλληλεπίδραση αυτού και της ίδιας της φύσης τόσο στο υλικό όσο και στο εκφραστικό, στο νοητικό και στο ψυχικό επίπεδο.
Δεν είναι τυχαία η θεοποίηση του από όλους τους αρχαίους πολιτισμούς. Από τους Ινδιάνους και Ίνκας της Αμερικής, αρχαίους Έλληνες και Αιγυπτίους, μέχρι τους Σαμάνους και Βαβυλώνιους της Ασίας, υπήρξε κύριο στοιχείο λατρείας μιλώντας για τις Ναϊάδες και Νεράιδες των πηγών, τις Νηριήδες των ωκεανών και για κάποιους άλλους "Ντέβα" του νερού.
Για τον Θαλή, η πρώτη απόλυτη αρχή των πάντων ήταν το Ύδωρ, από το οποίο είναι δημιουργημένα τα πάντα, σε διάφορους σχηματισμούς και μεταλλάξεις του, ήταν μία ζωτική αρχή του κόσμου, δηλαδή αυτό που έδινε ζωή διεισδύοντας παντού, ακόμη και στο ποιο μικρότερο μόριο μιας πέτρας.
Η γνώση της αλληλεπίδρασης αυτής από εσωτερικούς κύκλους των σημερινών υπάρχουσων θρησκειών είναι συνυφασμένη με αρκετά μυστήρια που εκτελούνται μέσα σε αυτές (όπως βάπτιση, αγιασμός των Υδάτων, Τελετές σε ποτάμια, καθαρμούς σωμάτων καθώς και το πόσιμο ή το ράντισμα των πιστών από αυτό, σε βαθμό που αποδεικνύουν την μαγική του δύναμη να επιδρά πάνω στον άνθρωπο.
Αλλά και στις εσωτερικές διδασκαλίες, η ζωή συμβολίζεται με το Ύδωρ, που είναι το κυρίως υπεύθυνο στοιχείο για την ζωή. Στην Ινδική παράδοση, είναι η ενέργεια της ζωής που διαποτίζει τα πάντα, ορατά και αόρατα, σε όλα τα επίπεδα (γιατί και τα πνεύματα και οι θεοί 'ζουν' με αυτή την έννοια) την ονομάζουν πράνα ή Χιβάμ-Πράναμ και στην Κίνα Κι, που σύμβολο της ήταν το νερό.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να προσθέσουμε ότι φαινόμενα παρόμοια παρουσιάζονται στα φορτισμένα νερά των Ιαματικών πηγών τις οποίες σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται σε όλο τον κόσμο κάνοντας χρήση των θεραπευτικών νερών αλλά και λουτρών τους.
Από επιστημονικής απόψεως το νερό που πάντα παρουσιάζεται σαν πρότυπο του τέλειου υγρού, μέχρι του σημείου να χρησιμοποιηθεί για να καθιερωθούν οι περισσότερες φυσικές σταθερές, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα σταθερό και τέλειο υγρό. Κατόπιν διαφόρων ερευνών που έγιναν βρέθηκε ότι αντιτίθεται σε όλους τους γνωστούς φυσικούς νόμους, παρουσιάζοντας αστάθεια ακόμα και στις παραμικρές εξωτερικές επιδράσεις, μαγνητικές, ενεργειακές ,ακόμα στις ψυχικές και νοητικές.
Το νερό χάρη στις πολυδομικές αλλαγές, είναι ικανό να συσσωρεύει μέσα την παραμικρή ενεργειακή αλλαγή που παράγεται από το περιβάλλον του, για να την χρησιμοποιήσει με την σειρά του επίσης, για άλλη μία από τις αλλαγές του.
Σε αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να παραθέσουμε μερικά αινιγματικά παραδείγματα για να δείξουμε την περιπλοκότητα που παρουσιάζει η μελέτη του νερού, παρόλη την απλότητα του που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να δείχνει η χημική ανάλυση του.
Όπως όλοι γνωρίζουμε η θερμοκρασία βρασμού του νερού δείχνει στα θερμόμετρα μας το βαθμό 100 C.Αλλά αν πάρουμε αποσταγμένο νερό και με διαρκή βρασμό σε χαμηλή πίεση αφαιρέσουμε όλον τον υπάρχοντα αέρα και ύστερα προσπαθήσουμε να το ξαναβράσουμε θα δούμε ότι μπορεί να φτάσουμε στους 180 C χωρίς να τα καταφέρουμε.
Επίσης όλα τα χημικά εγχειρίδια μας λένε ότι ο πάγος είναι ελαφρύτερος από το υγρό νερό, όμως στην πραγματικότητα υπάρχουν έξι αλλοτροπικές μορφές του πάγου, από τις οποίες μία μόνο είναι αυτή για την οποία ισχύουν τα όσα αναφέραμε παραπάνω ενώ οι άλλες πέντε είναι βαρύτερες από το υγρό νερό.
Ξέρουμε επίσης ότι στους 0 C το νερό γίνεται πάγος, αλλά αυτό που δεν λέγεται συνήθως είναι ότι σύμφωνα με τους νόμους της μοριακής φυσικής, το νερό θα έπρεπε να στερεοποιηθεί σε λιγότερο από τους 80 C κάτω από το μηδέν. Για να παρακαμφθεί αυτή η δυσκολία οι επιστήμονες έπρεπε να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι, στο νερό τα μόρια δεν είναι ελεύθερα αλλά συνδεδεμένα μεταξύ τους, σχηματίζοντας αυτό που ονομάστηκε "πολύ ύδωρ", δηλ. πολυμορισμένο νερό, στο οποίο η δύναμη ένωσης μεταξύ των διαφόρων μορίων, παρόλο που είναι 20 φορές μικρότερη από αυτή που ενώνει τα άτομα τους, εντούτοις είναι αρκετή για να γίνουν 'κολλώδη' τα μόρια αυτά.
Άλλο παράδοξο είναι ότι, ενώ το νερό είναι κακός ηλεκτρολύτης, όμως διαλύει και ιοντοποιεί πολύ μεγάλο ποσό ουσιών και μεγάλος αριθμός από αυτές που δεν διαλύονται, περνούν σε κολλώδη κατάσταση έτσι ώστε το νερό του οποίου η θρεπτική αξία είναι μηδαμινή, να μετατρέπεται από το γεγονός αυτό σε κύριο συστατικό των εμβρύων όντων και τελικά ίσως στην ποιο απαραίτητη τροφή, εφόσον πεθαίνει κανείς δέκα φορές ποιο γρήγορα από δίψα, παρά από πείνα.
Ο καθ. Πικάρντι, ήδη το 1962 έλεγε : "Ίσως να είναι το νερό και το υδάτινο σύστημα αυτά που επιτρέπουν στους ζωντανούς οργανισμούς να αντιδρούν εμπρός στις εξωτερικές δυνάμεις, γιατί η ύπαρξη μιας τόσο λεπτής και ευαίσθητης δομής επιτρέπει να υποθέσουμε ότι, με τα κατάλληλα μέσα θα μπορούσε να αλλαχτεί η ίδια του η δομή με απείρους τρόπους, και έτσι μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το νερό είναι ευαίσθητο σε ακραία λεπτές επιδράσεις και ικανό να προσαρμοστεί στις πιο ποικίλες καταστάσεις, όπως κανένα άλλο υγρό δεν μπορεί να κάνει."
Τα πειράματα του Masaru Emoto ο οποίος είχε την ιδέα να φωτογραφίσει το νερό σε διάφορες φάσεις της ύπαρξής του και μέσα σε διαφορετικές συνθήκες εξωτερικού περιβάλλοντος, προσθηκών και μολύνσεων από ξένες ουσίες, αλλά και από ποικίλες σε συναισθήματα σκέψεις, ακολουθώντας πάντα επιστημονική μεθοδολογία, έρχεται να επιβεβαιώσει με την σειρά του ότι το νερό δεν είναι απλά και μόνο ένα υγρό, αλλά κάτι το ζωντανό που αντιδρά ανάλογα με καθετί το επηρεάζει διαφοροποιώντας την ενεργειακή και κρυσταλλική του δομή, ανταποκρινόμενο στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας.
Είναι ολοφάνερο λοιπόν από τα όσα αναφέραμε παραπάνω ότι όσο αφορά το Ύδωρ δεν πρόκειται για ένα κοινό υγρό για το οποίο απλώς και μόνο προσπαθήσαμε να αποδείξουμε την αξία και δύναμη του εδώ, μια και ο καθένας από εμάς λίγο πολύ πιστεύω έχει διαπιστώσει κάτι από αυτά, αλλά να δείξουμε αυτό που σήμερα θεωρείται ανεξήγητο και παράλογο προς εμάς ως δημιουργήματα του Δυτικού πολιτισμού, ότι έχει την δική του Μαγεία ανοίγοντας παράλληλα και καινούργιους δρόμους για να προσεγγίζουμε τον όλο κόσμο μας.
Δεν είναι τυχαία η θεοποίηση του από όλους τους αρχαίους πολιτισμούς. Από τους Ινδιάνους και Ίνκας της Αμερικής, αρχαίους Έλληνες και Αιγυπτίους, μέχρι τους Σαμάνους και Βαβυλώνιους της Ασίας, υπήρξε κύριο στοιχείο λατρείας μιλώντας για τις Ναϊάδες και Νεράιδες των πηγών, τις Νηριήδες των ωκεανών και για κάποιους άλλους "Ντέβα" του νερού.
Για τον Θαλή, η πρώτη απόλυτη αρχή των πάντων ήταν το Ύδωρ, από το οποίο είναι δημιουργημένα τα πάντα, σε διάφορους σχηματισμούς και μεταλλάξεις του, ήταν μία ζωτική αρχή του κόσμου, δηλαδή αυτό που έδινε ζωή διεισδύοντας παντού, ακόμη και στο ποιο μικρότερο μόριο μιας πέτρας.
Η γνώση της αλληλεπίδρασης αυτής από εσωτερικούς κύκλους των σημερινών υπάρχουσων θρησκειών είναι συνυφασμένη με αρκετά μυστήρια που εκτελούνται μέσα σε αυτές (όπως βάπτιση, αγιασμός των Υδάτων, Τελετές σε ποτάμια, καθαρμούς σωμάτων καθώς και το πόσιμο ή το ράντισμα των πιστών από αυτό, σε βαθμό που αποδεικνύουν την μαγική του δύναμη να επιδρά πάνω στον άνθρωπο.
Αλλά και στις εσωτερικές διδασκαλίες, η ζωή συμβολίζεται με το Ύδωρ, που είναι το κυρίως υπεύθυνο στοιχείο για την ζωή. Στην Ινδική παράδοση, είναι η ενέργεια της ζωής που διαποτίζει τα πάντα, ορατά και αόρατα, σε όλα τα επίπεδα (γιατί και τα πνεύματα και οι θεοί 'ζουν' με αυτή την έννοια) την ονομάζουν πράνα ή Χιβάμ-Πράναμ και στην Κίνα Κι, που σύμβολο της ήταν το νερό.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να προσθέσουμε ότι φαινόμενα παρόμοια παρουσιάζονται στα φορτισμένα νερά των Ιαματικών πηγών τις οποίες σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται σε όλο τον κόσμο κάνοντας χρήση των θεραπευτικών νερών αλλά και λουτρών τους.
Από επιστημονικής απόψεως το νερό που πάντα παρουσιάζεται σαν πρότυπο του τέλειου υγρού, μέχρι του σημείου να χρησιμοποιηθεί για να καθιερωθούν οι περισσότερες φυσικές σταθερές, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα σταθερό και τέλειο υγρό. Κατόπιν διαφόρων ερευνών που έγιναν βρέθηκε ότι αντιτίθεται σε όλους τους γνωστούς φυσικούς νόμους, παρουσιάζοντας αστάθεια ακόμα και στις παραμικρές εξωτερικές επιδράσεις, μαγνητικές, ενεργειακές ,ακόμα στις ψυχικές και νοητικές.
Το νερό χάρη στις πολυδομικές αλλαγές, είναι ικανό να συσσωρεύει μέσα την παραμικρή ενεργειακή αλλαγή που παράγεται από το περιβάλλον του, για να την χρησιμοποιήσει με την σειρά του επίσης, για άλλη μία από τις αλλαγές του.
Σε αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να παραθέσουμε μερικά αινιγματικά παραδείγματα για να δείξουμε την περιπλοκότητα που παρουσιάζει η μελέτη του νερού, παρόλη την απλότητα του που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να δείχνει η χημική ανάλυση του.
Όπως όλοι γνωρίζουμε η θερμοκρασία βρασμού του νερού δείχνει στα θερμόμετρα μας το βαθμό 100 C.Αλλά αν πάρουμε αποσταγμένο νερό και με διαρκή βρασμό σε χαμηλή πίεση αφαιρέσουμε όλον τον υπάρχοντα αέρα και ύστερα προσπαθήσουμε να το ξαναβράσουμε θα δούμε ότι μπορεί να φτάσουμε στους 180 C χωρίς να τα καταφέρουμε.
Επίσης όλα τα χημικά εγχειρίδια μας λένε ότι ο πάγος είναι ελαφρύτερος από το υγρό νερό, όμως στην πραγματικότητα υπάρχουν έξι αλλοτροπικές μορφές του πάγου, από τις οποίες μία μόνο είναι αυτή για την οποία ισχύουν τα όσα αναφέραμε παραπάνω ενώ οι άλλες πέντε είναι βαρύτερες από το υγρό νερό.
Ξέρουμε επίσης ότι στους 0 C το νερό γίνεται πάγος, αλλά αυτό που δεν λέγεται συνήθως είναι ότι σύμφωνα με τους νόμους της μοριακής φυσικής, το νερό θα έπρεπε να στερεοποιηθεί σε λιγότερο από τους 80 C κάτω από το μηδέν. Για να παρακαμφθεί αυτή η δυσκολία οι επιστήμονες έπρεπε να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι, στο νερό τα μόρια δεν είναι ελεύθερα αλλά συνδεδεμένα μεταξύ τους, σχηματίζοντας αυτό που ονομάστηκε "πολύ ύδωρ", δηλ. πολυμορισμένο νερό, στο οποίο η δύναμη ένωσης μεταξύ των διαφόρων μορίων, παρόλο που είναι 20 φορές μικρότερη από αυτή που ενώνει τα άτομα τους, εντούτοις είναι αρκετή για να γίνουν 'κολλώδη' τα μόρια αυτά.
Άλλο παράδοξο είναι ότι, ενώ το νερό είναι κακός ηλεκτρολύτης, όμως διαλύει και ιοντοποιεί πολύ μεγάλο ποσό ουσιών και μεγάλος αριθμός από αυτές που δεν διαλύονται, περνούν σε κολλώδη κατάσταση έτσι ώστε το νερό του οποίου η θρεπτική αξία είναι μηδαμινή, να μετατρέπεται από το γεγονός αυτό σε κύριο συστατικό των εμβρύων όντων και τελικά ίσως στην ποιο απαραίτητη τροφή, εφόσον πεθαίνει κανείς δέκα φορές ποιο γρήγορα από δίψα, παρά από πείνα.
Ο καθ. Πικάρντι, ήδη το 1962 έλεγε : "Ίσως να είναι το νερό και το υδάτινο σύστημα αυτά που επιτρέπουν στους ζωντανούς οργανισμούς να αντιδρούν εμπρός στις εξωτερικές δυνάμεις, γιατί η ύπαρξη μιας τόσο λεπτής και ευαίσθητης δομής επιτρέπει να υποθέσουμε ότι, με τα κατάλληλα μέσα θα μπορούσε να αλλαχτεί η ίδια του η δομή με απείρους τρόπους, και έτσι μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το νερό είναι ευαίσθητο σε ακραία λεπτές επιδράσεις και ικανό να προσαρμοστεί στις πιο ποικίλες καταστάσεις, όπως κανένα άλλο υγρό δεν μπορεί να κάνει."
Τα πειράματα του Masaru Emoto ο οποίος είχε την ιδέα να φωτογραφίσει το νερό σε διάφορες φάσεις της ύπαρξής του και μέσα σε διαφορετικές συνθήκες εξωτερικού περιβάλλοντος, προσθηκών και μολύνσεων από ξένες ουσίες, αλλά και από ποικίλες σε συναισθήματα σκέψεις, ακολουθώντας πάντα επιστημονική μεθοδολογία, έρχεται να επιβεβαιώσει με την σειρά του ότι το νερό δεν είναι απλά και μόνο ένα υγρό, αλλά κάτι το ζωντανό που αντιδρά ανάλογα με καθετί το επηρεάζει διαφοροποιώντας την ενεργειακή και κρυσταλλική του δομή, ανταποκρινόμενο στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας.
Είναι ολοφάνερο λοιπόν από τα όσα αναφέραμε παραπάνω ότι όσο αφορά το Ύδωρ δεν πρόκειται για ένα κοινό υγρό για το οποίο απλώς και μόνο προσπαθήσαμε να αποδείξουμε την αξία και δύναμη του εδώ, μια και ο καθένας από εμάς λίγο πολύ πιστεύω έχει διαπιστώσει κάτι από αυτά, αλλά να δείξουμε αυτό που σήμερα θεωρείται ανεξήγητο και παράλογο προς εμάς ως δημιουργήματα του Δυτικού πολιτισμού, ότι έχει την δική του Μαγεία ανοίγοντας παράλληλα και καινούργιους δρόμους για να προσεγγίζουμε τον όλο κόσμο μας.
Το νερό είναι το σημαντικότερο συστατικό των ζωντανών οργανισμών γιατί είναι απαραίτητο σε όλες τις βιοχημικές διεργασίες. Xωρίς τροφή μπορούμε να επιβιώσουμε μέχρι και 50 ημέρες αλλά χωρίς νερό θα επιζήσουμε μόνο λίγες ημέρες. Το νερό αποτελεί συστατικό όλων των ιστών του σώματος. Το σώμα ενός μέσου ενήλικα εμπεριέχει τουλάχιστο 65% νερό ενώ ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται σχεδόν από 75% νερό. Κάθε όργανο, ιστός και σύστημα του σώματος εξαρτάται από το νερό για να λειτουργεί ομαλά.
Μερικές από τις λειτουργίες στις οποίες παίζει καθοριστικό ρόλο το νερό είναι η αποβολή τοξινών από τα ζωτικά μας όργανα, η μεταφορά θρεπτικών συστατικών στα κύτταρα και η ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Η έλλειψη νερού μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση – μία διαταραχή η οποία εκδηλώνεται όταν ο οργανισμός δεν έχει επαρκή αποθέματα νερού, με συνέπεια να μην μπορεί το σώμα να επιτελέσει φυσιολογικά τις λειτουργίες του. Για παράδειγμα, απώλεια υγρών ίση με 2% επί του σωματικού μας βάρους αρκεί για να αρχίσει να μειώνεται η απόδοσή μας. Τα συμπτώματα είναι διαταραχή της συγκέντρωσης, της προσοχής και της μνήμης. Αυτό οφείλεται στον μειωμένο όγκο του πλάσματος του αίματος. Η μειωμένη ροή αίματος προς την καρδιά έχει ως αποτέλεσμα την ανεπαρκή τροφοδότηση του σώματος με αίμα και οξυγόνο. Χωρίς νερό, ο εγκέφαλος, το αίμα, οι μύες και τα άλλα όργανα του σώματος δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά. Τα συμπτώματα είναι κόπωση και, μακροπρόθεσμα, δυσκοιλιότητα και κυκλοφορικά προβλήματα.
Η καθημερινή, επαρκής πρόσληψη νερού έχει ζωτική σημασία διότι συνέχεια χάνουμε νερό μέσω της αναπνοής, της εφίδρωσης, της διούρησης και της κένωσης των εντέρων. Για να μπορεί, όμως, ο ανθρώπινος οργανισμός να λειτουργεί ομαλά, πρέπει να αναπληρώνεται το νερό που χάνεται – και η αναπλήρωση μπορεί να γίνεται με την βοήθεια τροφίμων και ροφημάτων που περιέχουν νερό. Το ερώτημα λοιπόν είναι πόσο νερό πρέπει να πίνουμε την ημέρα.
Από 3 μέχρι 8 ποτήρια
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο άνθρωπος πρέπει να λαμβάνει 1ml νερού ανά θερμίδα τροφής που κατταναλώνει και τα νεογνά 1,5 ml ανά θερμίδα τροφής. Επομένως, για κάποιον που καταναλώνει 2.000 θερμίδες την ημέρα, το νερό που χρειάζεται είναι 2.000 ml δηλαδή 2 λίτρα ή 8 ποτήρια. Λέγεται λοιπόν συχνά ότι ο άνθρωπος πρέπει να πίνει δύο λίτρα νερό την ημέρα.
Η προτροπή αυτή όμως έχει αμφισβητηθεί τελευταία. Αν και είναι σωστό ότι κάποιος που καταναλώνει 2.000 θερμίδες την ημέρα, θα πρέπει να λαμβάνει 2.000 ml νερού την ημέρα, αν από την φαγητό αφαιρέσουμε το νερό που αυτό περιέχει και παράγεται από τις βιοχημικές αντιδράσεις (περίπου 1.250 ml), τότε χρειάζεται να πιούμε 750 ml νερού επιπλέον, δηλαδή λίγο περισσότερο από 3 ποτήρια νερού, και όχι 8 ποτήρια. Βέβαια, για περιπτώσεις αθλητών ή ατόμων που εργάζονται σε χειρωνακτικές εργασίες, η ποσότητα του νερού μπορεί να φθάσει και τα 7 ποτήρια νερού ημερησίως.
Επίσης, η ποσότητα νερού, την οποία οφείλει να καταναλώνει κάποιος κάθε ημέρα, εξαρτάται άμεσα από τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει, από το πόσο ασκείται καθημερινά, από το τι τρώει (τα φρούτα και τα λαχανικά περιέχουν ως και 90% νερό), από την κατάσταση των νεφρών του και από άλλους παράγοντες. Νέες μελέτες αποδεικνύουν μάλιστα ότι σε ηλικιωμένα άτομα, η υπερβολική κατανάλωση νερού μπορεί να προκαλεί προβλήματα υγείας.
Η ποσότητα του νερού που χρειάζεται καθημερινά το σώμα εξαρτάται προπαντός από τη φυσική του δραστηριότητα και τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Οι έντονες μυϊκές δραστηριότητες αυξάνουν τις ανάγκες του οργανισμού σε νερό, αυξάνοντας παράλληλα τις απώλειες σε αυτό. Η ποσότητα του νερού εξαρτάται από τον ιδρώτα, την ένταση και τη διάρκεια της άσκησης. Η έκθεση σε ακραίες θερμοκρασίες (πολύ ζέστη ή κρύο) αναγκάζει τον οργανισμό να καταναλώσει περισσότερο νερό για τη διατήρηση της φυσιολογικής θερμοκρασίας του σώματος. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού αυξάνονται οι ανάγκες της γυναίκας σε υγρά. Από κάποιες ασθένειες. Ο πυρετός, η διάρροια, ο εμετός αυξάνουν επίσης την απώλεια του νερού από το σώμα, αυξάνοντας έτσι τις απαιτήσεις σε αυτό.
Μεγάλη και μικρή κατανάλωση
Η μεγάλη κατανάλωση νερού, προφυλάσσει από ορισμένες ασθένειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι πέτρες στα νεφρά. Η κατάποση άφθονων υγρών βοηθά στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας. Οι καρκινογενείς ουσίες, μπορούν και αυτές να αντιμετωπισθούν, πίνοντας πολύ νερό, καθώς η ταχεία απόρριψή τους από τον οργανισμό, δεν τους επιτρέπει να έλθουν σε επαφή με ευαίσθητους ιστούς. Το εσωτερικό των εντέρων και του ουρολογικού συστήματος είναι ευάλωτα σε τοξικές ουσίες, όπως συμβαίνει και με το δέρμα και το αναπνευστικό. Χρησιμοποιώντας στοιχεία ευρείας ιατρικής μελέτης σε 48.000 ενήλικες, ερευνητές του Χάρβαρντ ανακάλυψαν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου της ουροδόχου κύστης μειώνεται σε ποσοστό 51% για εκείνους, οι οποίοι καταναλώνουν τουλάχιστον έξι ποτήρια νερό την ημέρα, σε σχέση με εκείνους που λαμβάνουν μόλις ένα ποτήρι νερό. Ανάλογες μελέτες έδειξαν ότι η κατανάλωση αντίστοιχων ποσοτήτων νερού μειώνει τους κινδύνους εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Από την άλλη μεριά, το υπερβολικά πολύ νερό μπορεί να οδηγήσει σε μια σπάνια, αλλά σοβαρή, κατάσταση που λέγεται υπονατριαιμία και χαρακτηρίζεται από σοβαρή ελάττωση των επιπέδων νατρίου (αλάτι) στον οργανισμό. Η υπονατριαιμία είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μείωση του νατρίου του αίματος. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ναυτία, πονοκέφαλο, μυαλγίες και γενικευμένη αδιαθεσία. Εν συνεχεία ακολουθούν μεταβολές της νοητικής κατάστασης όπως λήθαργος, σύγχυση, αποπροσανατολισμός, ανησυχία, απάθεια, ψύχωση. Η κατάσταση αυτή συνήθως παρατηρείται σε αθλητές μαραθωνίου, οι οποίοι χάνουν ποσότητες νατρίου με τον ιδρώτα και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες νερού, χωρίς να αντικαθιστούν το νάτριο που έχασαν. Επίσης, υπονατριαιμία μπορεί να παρατηρηθεί και στα νεογνά από υπερβολική
κατανάλωση νερού.
Υποστηρίζεται επίσης ότι η υπερκατανάλωση νερού μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια ύπνου, επειδή ξυπνάει κανείς το βράδυ για να πάει στην τουαλέτα, ενώ επικαλείται και μελέτες που υποδηλώνουν ότι το πολύ νερό μπορεί να βλάπτει τη νεφρική λειτουργία αντί να την προστατεύει.
Ανεξαρτήτως αυτών των συστάσεων μπορείτε να αντιληφθείτε αν χρειάζεται να πιείτε νερό από το αν το χρώμα των ούρων σας είναι διαφανές ή υποκίτρινο. Αν διψάτε πολύ και τα ούρα σας είναι κίτρινα ή σκουροκίτρινα, αυξήστε την κατανάλωση νερού. Αν είναι άσπρα τότε προφανώς πίνετε αρκετό νερό.
Μερικές από τις λειτουργίες στις οποίες παίζει καθοριστικό ρόλο το νερό είναι η αποβολή τοξινών από τα ζωτικά μας όργανα, η μεταφορά θρεπτικών συστατικών στα κύτταρα και η ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Η έλλειψη νερού μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση – μία διαταραχή η οποία εκδηλώνεται όταν ο οργανισμός δεν έχει επαρκή αποθέματα νερού, με συνέπεια να μην μπορεί το σώμα να επιτελέσει φυσιολογικά τις λειτουργίες του. Για παράδειγμα, απώλεια υγρών ίση με 2% επί του σωματικού μας βάρους αρκεί για να αρχίσει να μειώνεται η απόδοσή μας. Τα συμπτώματα είναι διαταραχή της συγκέντρωσης, της προσοχής και της μνήμης. Αυτό οφείλεται στον μειωμένο όγκο του πλάσματος του αίματος. Η μειωμένη ροή αίματος προς την καρδιά έχει ως αποτέλεσμα την ανεπαρκή τροφοδότηση του σώματος με αίμα και οξυγόνο. Χωρίς νερό, ο εγκέφαλος, το αίμα, οι μύες και τα άλλα όργανα του σώματος δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά. Τα συμπτώματα είναι κόπωση και, μακροπρόθεσμα, δυσκοιλιότητα και κυκλοφορικά προβλήματα.
Η καθημερινή, επαρκής πρόσληψη νερού έχει ζωτική σημασία διότι συνέχεια χάνουμε νερό μέσω της αναπνοής, της εφίδρωσης, της διούρησης και της κένωσης των εντέρων. Για να μπορεί, όμως, ο ανθρώπινος οργανισμός να λειτουργεί ομαλά, πρέπει να αναπληρώνεται το νερό που χάνεται – και η αναπλήρωση μπορεί να γίνεται με την βοήθεια τροφίμων και ροφημάτων που περιέχουν νερό. Το ερώτημα λοιπόν είναι πόσο νερό πρέπει να πίνουμε την ημέρα.
Από 3 μέχρι 8 ποτήρια
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο άνθρωπος πρέπει να λαμβάνει 1ml νερού ανά θερμίδα τροφής που κατταναλώνει και τα νεογνά 1,5 ml ανά θερμίδα τροφής. Επομένως, για κάποιον που καταναλώνει 2.000 θερμίδες την ημέρα, το νερό που χρειάζεται είναι 2.000 ml δηλαδή 2 λίτρα ή 8 ποτήρια. Λέγεται λοιπόν συχνά ότι ο άνθρωπος πρέπει να πίνει δύο λίτρα νερό την ημέρα.
Η προτροπή αυτή όμως έχει αμφισβητηθεί τελευταία. Αν και είναι σωστό ότι κάποιος που καταναλώνει 2.000 θερμίδες την ημέρα, θα πρέπει να λαμβάνει 2.000 ml νερού την ημέρα, αν από την φαγητό αφαιρέσουμε το νερό που αυτό περιέχει και παράγεται από τις βιοχημικές αντιδράσεις (περίπου 1.250 ml), τότε χρειάζεται να πιούμε 750 ml νερού επιπλέον, δηλαδή λίγο περισσότερο από 3 ποτήρια νερού, και όχι 8 ποτήρια. Βέβαια, για περιπτώσεις αθλητών ή ατόμων που εργάζονται σε χειρωνακτικές εργασίες, η ποσότητα του νερού μπορεί να φθάσει και τα 7 ποτήρια νερού ημερησίως.
Επίσης, η ποσότητα νερού, την οποία οφείλει να καταναλώνει κάποιος κάθε ημέρα, εξαρτάται άμεσα από τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει, από το πόσο ασκείται καθημερινά, από το τι τρώει (τα φρούτα και τα λαχανικά περιέχουν ως και 90% νερό), από την κατάσταση των νεφρών του και από άλλους παράγοντες. Νέες μελέτες αποδεικνύουν μάλιστα ότι σε ηλικιωμένα άτομα, η υπερβολική κατανάλωση νερού μπορεί να προκαλεί προβλήματα υγείας.
Η ποσότητα του νερού που χρειάζεται καθημερινά το σώμα εξαρτάται προπαντός από τη φυσική του δραστηριότητα και τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Οι έντονες μυϊκές δραστηριότητες αυξάνουν τις ανάγκες του οργανισμού σε νερό, αυξάνοντας παράλληλα τις απώλειες σε αυτό. Η ποσότητα του νερού εξαρτάται από τον ιδρώτα, την ένταση και τη διάρκεια της άσκησης. Η έκθεση σε ακραίες θερμοκρασίες (πολύ ζέστη ή κρύο) αναγκάζει τον οργανισμό να καταναλώσει περισσότερο νερό για τη διατήρηση της φυσιολογικής θερμοκρασίας του σώματος. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού αυξάνονται οι ανάγκες της γυναίκας σε υγρά. Από κάποιες ασθένειες. Ο πυρετός, η διάρροια, ο εμετός αυξάνουν επίσης την απώλεια του νερού από το σώμα, αυξάνοντας έτσι τις απαιτήσεις σε αυτό.
Μεγάλη και μικρή κατανάλωση
Η μεγάλη κατανάλωση νερού, προφυλάσσει από ορισμένες ασθένειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι πέτρες στα νεφρά. Η κατάποση άφθονων υγρών βοηθά στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας. Οι καρκινογενείς ουσίες, μπορούν και αυτές να αντιμετωπισθούν, πίνοντας πολύ νερό, καθώς η ταχεία απόρριψή τους από τον οργανισμό, δεν τους επιτρέπει να έλθουν σε επαφή με ευαίσθητους ιστούς. Το εσωτερικό των εντέρων και του ουρολογικού συστήματος είναι ευάλωτα σε τοξικές ουσίες, όπως συμβαίνει και με το δέρμα και το αναπνευστικό. Χρησιμοποιώντας στοιχεία ευρείας ιατρικής μελέτης σε 48.000 ενήλικες, ερευνητές του Χάρβαρντ ανακάλυψαν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου της ουροδόχου κύστης μειώνεται σε ποσοστό 51% για εκείνους, οι οποίοι καταναλώνουν τουλάχιστον έξι ποτήρια νερό την ημέρα, σε σχέση με εκείνους που λαμβάνουν μόλις ένα ποτήρι νερό. Ανάλογες μελέτες έδειξαν ότι η κατανάλωση αντίστοιχων ποσοτήτων νερού μειώνει τους κινδύνους εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Από την άλλη μεριά, το υπερβολικά πολύ νερό μπορεί να οδηγήσει σε μια σπάνια, αλλά σοβαρή, κατάσταση που λέγεται υπονατριαιμία και χαρακτηρίζεται από σοβαρή ελάττωση των επιπέδων νατρίου (αλάτι) στον οργανισμό. Η υπονατριαιμία είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μείωση του νατρίου του αίματος. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ναυτία, πονοκέφαλο, μυαλγίες και γενικευμένη αδιαθεσία. Εν συνεχεία ακολουθούν μεταβολές της νοητικής κατάστασης όπως λήθαργος, σύγχυση, αποπροσανατολισμός, ανησυχία, απάθεια, ψύχωση. Η κατάσταση αυτή συνήθως παρατηρείται σε αθλητές μαραθωνίου, οι οποίοι χάνουν ποσότητες νατρίου με τον ιδρώτα και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες νερού, χωρίς να αντικαθιστούν το νάτριο που έχασαν. Επίσης, υπονατριαιμία μπορεί να παρατηρηθεί και στα νεογνά από υπερβολική
κατανάλωση νερού.
Υποστηρίζεται επίσης ότι η υπερκατανάλωση νερού μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια ύπνου, επειδή ξυπνάει κανείς το βράδυ για να πάει στην τουαλέτα, ενώ επικαλείται και μελέτες που υποδηλώνουν ότι το πολύ νερό μπορεί να βλάπτει τη νεφρική λειτουργία αντί να την προστατεύει.
Ανεξαρτήτως αυτών των συστάσεων μπορείτε να αντιληφθείτε αν χρειάζεται να πιείτε νερό από το αν το χρώμα των ούρων σας είναι διαφανές ή υποκίτρινο. Αν διψάτε πολύ και τα ούρα σας είναι κίτρινα ή σκουροκίτρινα, αυξήστε την κατανάλωση νερού. Αν είναι άσπρα τότε προφανώς πίνετε αρκετό νερό.
Το νερό είναι ίσως το πολυτιμότερο αγαθό που μάς παρέχει η φύση. Αποτελεί αναμφισβήτητα σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη, την υγιεινή διαβίωση, την ίδια τη ζωή. Αυτή η πηγή ζωής όμως αποτελεί πλέον είδος εν ανεπαρκεία. Επιπλέον, οι λιγοστές ποσότητες νερού που απομένουν, δε χαρακτηρίζονται πάντα από την καλύτερη ποιότητα.
Η Ελλάδα, όπως άλλωστε και ολόκληρος ο πλανήτης, βρίσκεται τα τελευταία χρόνια αντιμέτωπη με ένα μείζον οικολογικό πρόβλημα, αυτό της απειλούμενης λειψυδρίας. Το πρόβλημα αυτό οφείλεται σε μια σειρά από αίτια: παντελή έλλειψη σχεδιασμού, κακή διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων, καταστροφή των δασών, περιφρόνηση των φυσικών νόμων που διέπουν τον υδρολογικό κύκλο κ.α.
Αν και η ορθή διαχείριση του νερού απαιτεί παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα, με πρώτη την εξοικονόμηση νερού στην υδροβόρα γεωργία, ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει με τον τρόπο του στο να περιοριστεί η σπατάλη που γίνεται σήμερα. Έτσι, ενώ ο καθένας μας καταναλώνει κατά μέσο όρο 100-200 λίτρα νερού ημερησίως για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του, εύκολα θα μπορούσαμε να καταναλώνουμε λιγότερο από 80 λίτρα την ημέρα. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο κυρίως τρόπους: την αλλαγή κάποιων συνηθειών μας και τη χρήση απλών τεχνολογιών εξοικονόμησης.
Ας δούμε στη συνέχεια μερικούς απλούς τρόπους εξοικονόμησης νερού:
● Μην αμελείτε τις διαρροές στα υδραυλικά σας. Μια βρύση που στάζει μπορεί να σας κοστίσει μέχρι και 200 λίτρα επιπλέον κατανάλωση κάθε μήνα.
● Μην κρατάτε συνέχεια ανοιχτή τη βρύση όταν πλένεστε, ξυρίζεστε ή καθαρίζετε τα δόντια σας.
● Προτιμήστε το ντους από το μπάνιο στη μπανιέρα.
● Αν αλλάξετε καζανάκι, προτιμήστε τα νέας τεχνολογίας που καθορίζουν τη ροή ανάλογα με τη χρήση. Συστήματα που δίνουν ορμητική ροή νερού και άρα είναι πιο δραστικά, εξασφαλίζουν οικονομία γιατί αποφεύγεται η επαναλαμβανόμενη χρήση.
● Βάλτε ένα απλό «αεριστήρα» στις βρύσες σας. Ο αεριστήρας είναι μια συσκευή που επιτρέπει την ανάμιξη αέρα και νερού, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται εξοικονόμηση νερού χωρίς να μειώνεται η πίεση της βρύσης.
Η Ελλάδα, όπως άλλωστε και ολόκληρος ο πλανήτης, βρίσκεται τα τελευταία χρόνια αντιμέτωπη με ένα μείζον οικολογικό πρόβλημα, αυτό της απειλούμενης λειψυδρίας. Το πρόβλημα αυτό οφείλεται σε μια σειρά από αίτια: παντελή έλλειψη σχεδιασμού, κακή διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων, καταστροφή των δασών, περιφρόνηση των φυσικών νόμων που διέπουν τον υδρολογικό κύκλο κ.α.
Αν και η ορθή διαχείριση του νερού απαιτεί παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα, με πρώτη την εξοικονόμηση νερού στην υδροβόρα γεωργία, ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει με τον τρόπο του στο να περιοριστεί η σπατάλη που γίνεται σήμερα. Έτσι, ενώ ο καθένας μας καταναλώνει κατά μέσο όρο 100-200 λίτρα νερού ημερησίως για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του, εύκολα θα μπορούσαμε να καταναλώνουμε λιγότερο από 80 λίτρα την ημέρα. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο κυρίως τρόπους: την αλλαγή κάποιων συνηθειών μας και τη χρήση απλών τεχνολογιών εξοικονόμησης.
Ας δούμε στη συνέχεια μερικούς απλούς τρόπους εξοικονόμησης νερού:
● Μην αμελείτε τις διαρροές στα υδραυλικά σας. Μια βρύση που στάζει μπορεί να σας κοστίσει μέχρι και 200 λίτρα επιπλέον κατανάλωση κάθε μήνα.
● Μην κρατάτε συνέχεια ανοιχτή τη βρύση όταν πλένεστε, ξυρίζεστε ή καθαρίζετε τα δόντια σας.
● Προτιμήστε το ντους από το μπάνιο στη μπανιέρα.
● Αν αλλάξετε καζανάκι, προτιμήστε τα νέας τεχνολογίας που καθορίζουν τη ροή ανάλογα με τη χρήση. Συστήματα που δίνουν ορμητική ροή νερού και άρα είναι πιο δραστικά, εξασφαλίζουν οικονομία γιατί αποφεύγεται η επαναλαμβανόμενη χρήση.
● Βάλτε ένα απλό «αεριστήρα» στις βρύσες σας. Ο αεριστήρας είναι μια συσκευή που επιτρέπει την ανάμιξη αέρα και νερού, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται εξοικονόμηση νερού χωρίς να μειώνεται η πίεση της βρύσης.